Centraal Amerika

Hola amigos!

Allereerst super bedankt voor alle leuke lieve berichtjes die ik via FB, whatsapp, skype en hier krijg van jullie, vind ik echt leuk om te lezen en beetje op de hoogte te blijven van wat jullie allemaal meemaken! Ik heb een wat langer verhaal dit keer, want het is even geleden dat ik wat van me heb laten horen en ik heb veel meegemaakt in de tussentijd! De laatste keer dat ik jullie een update gaf zat ik nog in San Cristobal, Mexico. Ondertussen ben ik in Leon, Nicaragua, dus het wordt weer tijd voor een nieuw verslag en natuurlijk foto's! De laatste keer heb ik alleen een album aangemaakt voor Ijsland hier, maar deze keer zal ik er ook alle foto's (en hopelijk filmpjes) van Centraal Amerika tot nu toe opzetten.

Mexico vervolg

Van San Cristobal reisden Ted en ik naar Merida, 8 uur ten noorden van San Cristobal. We verbleven hier in een fijn hostel, met zwembad, hangmatten, leguanentuin, gratis Mexicaanse kook- en yogacursus en dagelijks salsalessen. Vanuit hier bezochten we Chichen Itza, een archeologische plaats vol Maya tempels. Ik had me een paar dagen ingelezen in de maya cultuur en info opgezocht over de Maya kalender, dus het was erg interessant om het nu eindelijk in het echie te zien. Ik vond het erg boeiend om te zien hoeveel de Maya's vroeger al wisten, als je je er in verdiept kom je erachter dat ze een heleboel al ontdekt hadden voordat wij hetzelfde opnieuw ' ontdekten.' Vanuit Chichen Itza namen we de bus door naar Cancun, want na al deze culturele belevingen werd het tijd voor een feestje. Toen we met de bus aankwamen in Cancun kregen we meteen een goed idee van de stad. Idee Ibiza, Vegas, LA. Een lange strip met luxe hotels, fastfoodketens en clubs. Mooie stranden. De bekendste club in Cancun is Cocobongo, maar dat kostte 80 usd voor een avondje, en dat vonden we een beetje teveel van het goede. We besloten daarom om naar Congo te gaan, hetzelfde idee tegenover Cocobongo, maar 50 usd goedkoper. Het was een leuke avond en lekker om even flink los te gaan en wat nieuwe salsamoves te leren van een paar Colombiaanse vrouwen waar we mee aan de praat raakten, maar mijn avond begon pas echt toen we terugkwamen bij het hostel en aan de overkant van het park gitaarmuziek hoorden. We kwamen uit bij een klein lokaal Mexicaans cafeetje (wij zaten uiteraard niet aan de luxe hotelstrip, maar in een steegje downtown), waar 2 gasten van mijn leeftijd geweldige muziek zaten te maken op gitaar en trommel. We besloten hier wat te drinken en voor we het wisten was het 3 uur later. Al met al een geweldige avond!

Van Cancun gingen we door naar Belize. De busreis duurde 10 uur, en omdat we zo goed als niets over Belize wisten besloten we naar Belize City, de oude hoofdstad te gaan. De grensovergang was een ellende. We kwamen midden in de nacht in the middle of nowhere aan, en na een half uur in de rij te hebben gestaan (Ted en ik stonden natuurlijk als laatste), kwamen we erachter dat we 280 pesos moesten betalen. Cash. En Ted en ik dachten zo slim geweest te zijn door alle laatste peso's in Cancun uit te geven zodat we geen peso's meer over zouden hebben waar we niks mee konden. Hmm.. De niet al te vrolijke grenscontroleur stuurde ons naar de bank "om de hoek", waar we konden pinnen. Bij de bank aangekomen vonden we een vrouwtje die haar tijd nam om de pc op te starten en ons te woord te staan. (Noot: al die tijd stond er een volle bus op ons te wachten om eindelijk de grens over te gaan) Op het moment dat je Mexico inkomt, krijg je een papiertje waarvan ik dacht dat het van weinig belang was, en wat ik ergens tussen mijn papieren onderin m'n tas had gestopt. Uiteraard bleek ik dit nu nodig te hebben voordat de aardige vrouw me liet betalen... Terug naar de bus, chauffeur vragen of hij het bagageruim open doet, tas eruit, papiertje zoeken, terug naar de bank, even een klein momentje van paniek ervaren als je dan ook je creditcard niet meteen kunt vinden, wachten tot aardige bankmevrouw klaar is met alles controleren, betalen, terug naar douane, bewijs van betaling laten zien, en 45 minuten later eindelijk de bus terug in. Ik denk dat het overbodig is te vermelden dat we geen applaus kregen toen we de bus terug inkwamen maar goed; yeeey, we konden naar Belize nu.

Belize

De eerste vraag die je je als backpacker stelt zodra je Belize City in komt is: wat doen we hier en hoe komen we hier zo snel mogelijk weer weg? Het is ongeloofelijk om het gigantische contrast tussen Mexico en Belize te ervaren. Mexico en de USA zijn natuurlijk al een wereld van verschil, maar nog veel opvallender is het verschil tussen Mexico en Belize. Lange tijd geleden is er een containerschip vol Afrikaanse slaven gestrand aan de kust van Belize terwijl het land bezet werd door Engeland, waardoor de populatie nu voor een groot gedeelte bestaat uit Garifuna's: Afrikaans van uiterlijk met Engels als moedertaal, gemixt met de Carribische invloed. Om een lang verhaal kort te maken: Een stad vol met drugverslaafde dakloze Bob Marley look-a-like's, reggea muziek en vervuiling. Nadat we met een taxi naar een laundromat waren gegaan om onze was te doen, kwamen we er al snel achter dat een wandelingetje om de tijd te doden hier niet echt een goed idee was. Van de 100 voorbijgangers waren er 98 mannelijk en vroegen er 95 of Ted mijn man of broer was, en in het laatste geval of ik anders met ze wilde trouwen. En als ik echt niet wilde konden we altijd nog wat coke kopen. Wat een geluk. We besloten het hotel niet meer uit te komen deze dag en de volgende ochtend namen we om 7 uur s ochtends de boot naar Caye Caulker, een eiland een eindje van de kust van Belize. Wat een verschil. Iedereen ziet er nog steeds uit als Bob, en als je echt wilt kun je nog steeds vrij gemakkelijk aan wat coke komen, maar niemand valt je lastig en het motto van het eiland is: Don't worry be happy but go slooooow... Het is een schitterend eiland en er is genoeg te doen. Helaas werd ik de dag dat we aankwamen ziek, en van de 3 dagen dat we op het eiland waren lag ik 2,5 dag ziek op bed.. Ted heeft zich wel goed vermaakt met een hele dag proberen een visje te vangen (wat gelukt is uiteindelijk) en een snorkeltrip met 3 Engelse meiden te doen. Ik was blij met de wifi die we hadden zodat ik gtst gemist kon kijken... Je moet toch wat als je de pech hebt ziek te zijn op reis?

Guatemala

Na Caye Caulker namen we de bus door naar Guatemala, en vanaf hier begon het voor mij pas echt weer. Ik weet niet of dat ik even de tijd nodig had om weer te wennen aan het backpackleven, of dat ik Guatemala gewoon zoveel mooier, leuker en boeiender vond dan Mexico en Belize, maar ik voelde me hier weer echt thuis. We kwamen als eerst aan in Flores, een klein eilandje dat in Lago de Peten Itza ligt. Heuvelachtige malle straatjes vol kinderkoppen, omringt door het meer vol andere kleine mini eilandjes en gezellige restaurantjes en barretjes. Binnen een uur heb je het eiland helemaal gezien, maar het is veilig en pittoresk. Het hostel, Los Amigos, was geweldig en druk. Ik was voornamelijk blij om te zien dat er van alles te eten was, want ik was de bruine bonen en rijst wel een klein beetje beu ondertussen. We zijn dan ook 4 x naar dezelfde Italiaan La Terraza gegaan, omdat de panini's en pasta's hier super waren. Vanuit Flores deden we een dagtrip naar Tikal, een andere historische plaats vol Maya tempels, gelegen midden in de jungle. Voor 100 quetzals extra mochten we om 4 uur s ochtends het park in zodat we de zonsopkomst konden zien. De hike naar Templo 4 duurde 50 minuten, en vanuit daar beklommen we de oudste maya tempel. Door de mist zagen we helaas geen geweldige zonsopkomst, maar het was fantastisch om daar zo te zitten. In stilte, op de top van een maya tempel, hoog genoeg om uit te kijken over de hele jungle met zijn wildlife die wakker wordt... Het zit vol met slingerapen die een ongeloofelijk lawaai maken, en kennelijk zijn die geluiden daar opgenomen en gebruikt voor de Dinasaurus geluiden in Jurassic Parc. Na een uur van de jungle genoten te hebben trokken we verder de jungle in, waar we andere Maya tempels zagen, felgekleurde papagaaien en toekans, woody woodpacker, een tarantula, en ik kwam oog in oog te staan met een wasbeer. (Hopelijk kan ik de filmpjes uploaden zodat jullie een goed beeld krijgen van hoe het was, want ik vond het echt geweldig.)

Vanuit Flores gingen we naar Lanquin. We waren met zn 16e, 8 uur in een bloedhete minibus, met de backpacks op het dak gebonden en de laatste 2 uur bestonden uit een mengeling van ongeloof voor de omgeving en schietgebedjes, want de chauffeur was ontzettend dapper. (ook wel gestoord te noemen) Het hostel was fantastisch, midden in de jungle, en werd gerund door Nederlanders en Maya's, een grappige combi. Er was nog een dorm vrij voor 16 personen, en omdat we allemaal goede vriendjes in de bus waren geworden besloten we een groep te blijven. Het enige nadeel was dat de dorm nog niet klaar was, en er dus nog geen ramen en deuren in zaten. Ik zag al voor me hoe de tarantula's 's nachts over mijn gezicht naar beneden kropen, maar dapper koos ik een bed uit en hing ik snel mijn muggennet op, wat ik dus vooral gebruik tegen spinnen.

De dag erna deden we een dagtrip naar Semuc Champey, en dat was super! Met zn 10e achterin de truck door hobbelige jungle wegen. Lopen, zwemmen en klauteren door oude Maya grotten met alleen een kaars om wat te zien en van hoge bruggen in schitterend blauwe wateren springen met als afsluiter een 2 uur durende hike naar een schitterende look-out. Sommige noemen het avontuurlijk, anderen gevaarlijk, en weer anderen gestoord, maar ik vond het echt onwijs vet! Het staat vast dat zoiets in een westers land nooit door zou gaan ivm veiligheid eisen enzo, maar daar maakt in een land als Guatemala niemand zich druk om. We hadden een super leuke groep en doordat Ted de volgende dag zijn rekening niet kon betalen omdat ie niet genoeg cash had (en ik had ook niet genoeg voor beide, de dichtbijzijnde bank was een uur rijden verderop) miste we de bus en moesten we nog een nachtje blijven, wat geen grote straf was ;). De dag erna haalde we de bus wel en vertrokken we met de helft van onze leuke groep naar Antigua. Super leuk en mooi stadje in het zuiden van Guatemala. We beklommen hier een stuk van een actieve vulkaan, hier en daar deed ik mee aan een wijnproeverij (eindelijk weer echt lekkere wijn ipv de cervesas lokalos), we gingen op motorjacht omdat 2 gasten een moter wilde kopen om mee door Zuid Amerika te touren, en we deden een dagtrip naar de hoofdstad Guatemala City. Dit deden we met een van de bekende "kippenbussen". Deze worden zo genoemd omdat ze alleen gebruikt worden door de lokale bevolking, 3x niks kosten en er van alles verkocht wordt (chocola, scheermessen, pinda's, kippen...) De bankjes zijn gemaakt voor 2 personen maar staan is hier een woord dat niemand kent, en je zit dan ook gegarandeerd met 3, 4, en met een beetje pech 5 man op een bankje. De super luide salsa muziek die continu gedraaid werd (en het feit dat ik met 5 andere reizigers was) maakte het toch een onvergetelijke ervaring!

El Salvador

Van Antigua gingen we door naar El Salvador, waar we meteen door gingen naar Playa El Tunco, een van de beste surfspots ter wereld. Er was niet zoveel te doen en er was geen strand, maar het was er leuk genoeg om een paar dagen te blijven, en Ted wilde niks liever dan een paar dagen non stop surfen. De grensovergang naar El Salvador was de makkelijkste die ik ooit heb meegemaakt. Niks te betalen, bagage wordt niet gecontroleerd, en ipv de vragen waar kom je vandaan, waar ga je heen, hoelang ben je van plan te blijven en heb je iets aan te geven? zei deze grenscontroleur: you very precious! Precious? Oh no.. Bonita.. euh.. Pretty! haha.. Ipv de gebruikelijke grensellende eens een keer een complimentje en een vriendelijk: welkom in EL Salvador! Toen we van Playa El Tunco naar San Salvador reisden en daar aankwamen werd snel duidelijk waarom ze iedereen binnen laten en niks controleren. Duidelijk een stad waar je amper over straat kunt, maar gelukkig hoefden we hier alleen maar over te stappen op een andere bus naar Honduras.

Vier dagen geleden kwamen we aan in de hoofdstad: Tegucigalpa. Honduras wordt the murder capital of the world genoemd, en staat samen met El Salvador bekend als gevaarlijkste landen in Centraal Amerika. We wilden toch iets van Honduras zien en daarom zijn we naar de hoofdstad gegaan, maar eerlijk gezegd zouden we niks gemist hebben (op het avontuur van avondeten scoren na) als we deze hadden overgeslagen. Toen we aankwamen werd het meteen al duidelijk dat je hier s avonds niet alleen over straat moet. We zijn overdag cultureel bezig geweest en we hebben de Nationale Gallerij en het National Museum of history bezocht, wat wel heel interessant was. Binnen 1 dag leerden we van alles over de geschiedenis van Honduras en waarom het nu is zoals het is. 'S avonds liepen we heel dapper naar Pizzahut 20 meter van het hotel, en ik heb Ted nog nooit zo snel zien lopen haha.. Ook dat is erg vreemd, het enige voedsel dat te krijgen is in de hoofdstad is fastfood. We hebben 2 uur besteed aan het zoeken van een normaal lokaal restaurantje, maar niks nada nop! Op de terugweg liepen we nog tegen de Homocide wall aan, wat zo genoemd wordt omdat hier elke ochtend alle voorpagina's van de kranten van Honduras worden opgehangen om te laten zien wat er allemaal gebeurt in het land, best schokkend. We besloten de volgende dag maar weer om veilig verder te reizen naar ons vriendengroepje dat op ons wachtte in Nicaragua. Het noorden van Honduras is toeristischer, mooier en veiliger, maar we hadden geen tijd om daar heen te gaan want we vliegen 14 november van Panama naar Quito.

Sommige mensen vragen me of ik het niet jammer vind dat we zo snel door Centraal Amerika heen gaan en we zoveel moeten missen, maar als je overal zo op je hoede moet zijn hier en als ik zie hoe snel mijn geld er doorheen gaat vind ik het geen ramp. We hebben nog steeds 3 weken voor Nicaragua, Costa Rica en Panama, en dat moet goed te doen zijn. Ik heb het heel erg naar mijn zin en geniet echt van de plekken waar ik kom en de mensen die ik ontmoet. Het is in het begin even wennen, want je ziet overal mannen met machinegeweren en in de jungle met machete's, en dat ben je natuurlijk niet gewend. In het begin is het een beetje vreemd en ongemakkelijk, maar het went en het voelt in een bepaald opzicht nu zelfs wel veilig. We zijn gisterenavond aangekomen in Leon, en het hostel waar we in verblijven deed een pubcrawl naar de salsaclub hier. Ted was moe maar ik wilde een avondje salsa niet voorbij laten gaan, en het was geweldig! De lokale bevolking hier wordt wild zodra ze doorhebben dat je een gringo bent maar wel een gringo die salsa kent. Heerlijk om salsa te dansen met een hetero man!

Hopelijk heb ik jullie weer een beetje kunnen vermaken met mijn verhaal, en nog even een speciale noot voor Geert; een dagje te vroeg nog maar alvast gefeliciteerd!!!

Liefs en xxxx uit Nicaragua