Noord India : Delhi, Rajasthan & Varanasi, ABSOLUTE CHAOS!! (English version underneath)

Na 3 weken in India en verschillende vragen van mensen “hoe India nu echt is”, beginnen we maar met een klein overzichtje van onze eigen 10 geboden:

1: Gij zult niet rusten: Het is chaotischer, smeriger, drukker en hectischer dan waar dan ook ter wereld.

2: Gij zult geen vrienden maken: Je kunt helemaal niemand vertrouwen.

3: Gij zult aan het schijt gaan.

4: Gij zult Valium gebruiken in Varanasi.  

5: Gij zult op alle selfies in India staan: IEDEREEN wilt een selfie met je.

6: Gij zult wensen dat je doof was: Nergens is zoveel lawaai als in India.

7: Gij zult dode mensen zien. Niet zoals in The 6th sense.

8: Gij zult dingen ruiken die je nooit meer vergeet: zie nummer 7.  

9: Gij zult met je ogen dicht deelnemen aan het verkeer. Tenzij je je leven beu bent.

10: Gij zult opgelicht worden, hoe dan ook.

Laten we maar bij het begin beginnen:

We vlogen 28 mei van Schiphol naar New Delhi, waar we de 29e om 10.00 uur aankwamen. Omdat we niet precies wisten wat we van India moesten verwachten na alle verhalen over scams en oplichterij, veel te hete temperaturen en een giga cultuurschok, gingen we er maar vol goede moed en zonder vooroordelen in. Zodra we aankwamen in Delhi voelde we inderdaad hoe warm het was, maar het viel ons eigenlijk nog alles mee. Het vliegveld was erg rustig, geen drama met de visa en we boekte een taxi via de prepaid taxi stand naar ons hostel, dat een uur verderop lag. We stapte in bij een ontzettend aardige taxichauffeur: Sonny, die ons meteen van alles vertelde over het Hindoeïsme en Delhi. We stonden meteen super vast in het verkeer, wat we niet erg vonden, want zodra het verkeer beweegt heb je zeker 80% kans op een ongeluk, iedereen rijdt namelijk alsof ze een ernstige mentale afwijking hebben. Na 15 minuten vertelde Sonny ons dat de hele binnenstad afgesloten was door een festival, en dat we dus niet via de normale route bij het hostel konden komen. Hij vroeg het nummer van Abhi, die het hostel runt, en belde hem om te vragen hoe hij verder moest. Toen gaf hij de telefoon aan mij, en Abhi vertelde me dat het inderdaad overal afgesloten was en hij zijn collega zou sturen om ons op te halen bij de toerist information office. Toen we daar aankwamen liep Sonny met ons naar binnen, de man van de Toerist Info had telefoon gehad van Abhi en verwachtte ons al, en zei dat we maar rustig plaats moesten nemen en we kregen meteen een kopje thee. Iedereen voelt hem op dit moment natuurlijk al aankomen: we waren nog geen uur in India en we hadden de eerste scam al dik te pakken. De taxichauffeur moest even bellen buiten, en voor we het wisten was hij vertrokken, betaald en al natuurlijk want het was een prepaid, en de man van de toerist info probeerde ons meteen 3 tours aan te smeren voor een very good price! Toen ik Abhi terugbelde en hij zei dat hij helemaal geen telefoon had gehad van een taxichauffeur, of van mij, viel het kwartje pas. Er was geen auto onderweg, de stad was niet afgesloten, en de taxichauffeur had mooi een uur betaald gekregen EN een uur vrij, terwijl de tourist info mogelijk wat business binnen kon halen. Iedereen die mij een beetje kent weet dat dat natuurlijk niet gebeurde, de toerist info mag blij zijn dat ze nog ramen in d’r kantoortje hebben zitten. Abhi vertelde me dat ik beter een Uber kon boeken, waarna mijn mond openviel want dat had ik dus echt niet verwacht dat ze die in India ook hadden… De Uber kwam meteen, ik bedankte de toerist info man voor het kopje thee en zei dat hij de tour mooi mijlenver in z’n r**t kon steken, en we vertrokken. Een goed begin in Delhi!

Hierna waren we natuurlijk meteen zo wantrouwig als de pest, wat er (en ik moet het afkloppen want we zijn hier nog niet weg) waarschijnlijk wel voor heeft gezorgd dat we verder nergens meer in zijn getrapt. Ergens moet ik zeggen dat ik nog wel respect kan opbrengen voor dit soort “business”, als je het zo wilt noemen, want ik noem mezelf toch redelijk “streetwise” na al mijn reizen maar met de ‘vriendelijkheid’ en ‘behulpzaamheid’ van iedereen had ik echt niks door. Als iemand je bedreigt met een mes of een pistool kun je geen kant op, en dat is dus gewoon echt triest, maar in dit geval hadden ze me gewoon te pakken en zijn we er met twee beentjes zelf ingelopen, en ze waren dus gewoon echt goed. Ik snap nu ook waarom Bollywood zo’n item is hier, want het zijn stuk voor stuk goede acteurs.

De planning was om 2 dagen in Delhi te blijven, maar ook Delhi Belly sloeg na 24 uur al meteen toe bij mij dus de ochtend dat we zouden vertrekken naar de Taj Mahal hing ik boven de wc. Hierdoor moesten we 3 dagen langer in Delhi blijven, want het was redelijk heftig, en ondertussen boekte we van alles met behulp van Abhi, want het blijkt dat je zelf zonder Indiase bankaccount geen bus, trein of wat dan ook kunt boeken. Heel handig.. Abhi rekende voor elke boeking 200 roepies, want we waren natuurlijk wel in India, waar voor niks echt ALLEEN de zon opgaat. Omdat we hier in het laagseizoen zijn, zeg maar gerust het allerlaagste seizoen ooit, was alles wel supergoedkoop en besloten we een auto met chauffeur te huren voor een week omdat de handigste manier was om door Rajasthan te reizen, en voor onze begrippen was dit echt spotgoedkoop, waarschijnlijk goedkoper dan zelf treinen, bussen, taxi’s en tours en gidsen boeken. Onze chauffeur, Manu, pikte ons de dag erna op om 5.30 uur en na 3 uur waren we in Agra, om de Taj Mahal te bezoeken. Dit stond al jaren op mijn bucketlist, en na 2 mislukte India pogingen in de laatste 6 jaar was het dan eindelijk zover en het viel niet tegen! Het was nog heel vroeg dus niet druk, wel bijna 60 graden dus dat was even afzien, maar heel indrukwekkend om door de rode poort te lopen met uitzicht op de Taj en hem eindelijk van dichtbij en binnenin te mogen zien. Het is een ongelofelijk mooie moskee, en dit van dichtbij zien is niet te vergelijken met alle andere moskeeën in de wereld, want het voelt heel erg niet-moslim. Nadat we de Taj hadden bezocht reden we door naar Jaipur, en na zo’n 6 uur onderweg te zijn geweest over hectische wegen met zwaarbeladen vrachtwagens, kamelen, scooters, koeien en voetgangers, kwamen we ’s avonds aan in het drukke chaotische Jaipur. Toen we om 9 uur aankwamen was het nog steeds 46 graden en de 3 minuten durende wandeling naar ons hotel zorgde er dan ook voor dat we waterdoornat incheckte. De volgende dag liet Manu ons alle highlights in Jaipur zien en we bezochten het Amber Fort, verschillende tempels, Albert house en gingen ’s avonds uit eten in een mooi rooftop restaurant.

De volgende dag reden we door naar Rhantambore National Park, waar je nog steeds de kans loopt een tijger te spotten. Dit National Park is gebruikt door de makers van Jungle Book, en wanneer je er doorheen rijdt zie je inderdaad veel dingen die in de film gebruikt zijn. Er zijn op dit moment nog maar ongeveer 4000 tijgers over in het wild, wat 90% is van de totale tijgerpopulatie ter wereld, en is het dus een beschermde diersoort. De kans dat je er dus een ziet in een van de 150 Tiger Wildlife Reserves is klein, en je moet echt geluk hebben wil je er een zien. De Wildlife Lodge waar we zaten was prachtig, en opnieuw door het laagseizoen spotgoedkoop. Voor 20 euro zaten we 2 nachten in een superdeluxe kamer met uitzicht op het National Park, all inclusive! Die dag deden we een middag/avond safari in een grote canter jeep. We zijn natuurlijk erg verwend met alle safari’s die we in Afrika hebben gedaan, en ik denk dat we gerust kunnen zeggen dat dat voor mij het allermooiste is wat je kunt zien. Als gigantische dierenliefhebber (zeker de grotere in d’r soort) maak je mij veel gelukkiger op safari dan in een stad, aan het strand of wat dan ook. Ik was dan ook super enthousiast voordat we vertrokken, en het feit dat de thermometer de 50 graden aantikte mocht de pret niet drukken. Ik begon al een beetje te vermoeden dat de kans klein was dat we überhaupt iets zouden zien in deze hitte, want het was geen weer om lekker rond te lopen, dus ook niet voor de tijgers. Alhoewel je niet kunt discussiëren over 25 euro pp voor een safari van 3 uur in een schitterend NP, was ik toch teleurgesteld toen we na 2 uur alleen nog maar pauwen en herten hadden gezien. Ook leuk natuurlijk, maar ik kan beide zien als ik onze straat in Heerle uitrijdt. De gids leek ook niet echt te weten wat te doen, en ook al bleef het spannend en dus leuk tot de laatste minuut, het was te warm en we waren met te veel mensen en dus te gehorig (de twee kleine kinderen die d’r mond niet konden houden hielpen er ook niet aan mee) om iets anders te zien.

Omdat een tijger in het wild zien ook op mijn bucketlist staat vond Joe dat we het gewoon de volgende dag opnieuw moesten proberen, maar dit keer in een Gypsy jeep, zonder andere mensen erbij met een privé gids. We vertrokken dit keer om 5.30 uur, een stuk aangenamer en dit keer wisten de gids en chauffeur duidelijk waar ze mee bezig waren. Ze reden in een stuk meteen diep het park in, een plek waar de grote jeep de dag ervoor niet kon komen, en pas toen we vaart verminderden zagen we het; daar tussen de bosjes zagen we hem liggen. Wat een knappert! We hadden onwijs veel geluk want hij had dorst en had het duidelijk erg warm dus stond op, liep voor ons uit naar een watertje in de buurt en ging daar op z’n gemakje liggen baden en drinken, recht in onze kijk! Echt fantastisch om dit te zien, zeker wanneer je weet dat er nog maar zo weinig zijn! We zagen dat hij grote stekels in zijn hals had, en de gids vertelde dat hij waarschijnlijk gejaagd had op een immens groot stekelvarken. De stekels die eruit staken waren 4 keer groter dan mikado stokjes, en hij was duidelijk erg gewond. Misschien dat dit de reden was dat ie zich ook liet zien, want toen we het park (na nog 2 uur andere dieren te hebben gezien) verlieten bleek dat alle andere bezoekers weer niks hadden gezien. De gids had meteen contact met de dierenarts die er dienst deed om in actie te komen en de tijger te helpen. Wat een fantastische dag!! Een van de mooiste dieren ter wereld in het wild mogen aanschouwen en hopelijk is hij nu ook weer helemaal opgelapt!

We verlieten het NP en de Lodge na een zwempartij in het zwembad met de apen om door te rijden naar Jodhpur, de blauwe stad. Dit wordt zo genoemd omdat je in de oude stad nog overal blauw geschilderde gebouwen ziet. Hier bleven we ook weer twee dagen, en we verbleven in een hotel dat binnenin de meest bekende tempel in de stad lag, erg bijzonder! Ook hier bezochten we alle highlights, waaronder de apentempel: een eeuwenoude tempel waar duizenden apen wonen, rondrennen, zwemmen en spelen (de tempel van Koning Louis in Jungle Book is hier weer op gebaseerd). Ook bezochten we een hele oude stepwell, wat indrukwekkend was om te zien en nu gebruikt wordt door kinderen om in af te koelen. We lunchten in het mooie en veel te dure Raai hotel en ’s avonds aten we weer in een schitterend rooftoprestaurant met uitzicht over de kloktoren, het water, het fort en de ondergaande zon. 

Van Jodhpur gingen we verder naar Udaipur, waar we helaas maar 1 nacht gepland hadden maar beter 4 nachten hadden kunnen blijven, want dit was tot zover onze favoriete stad! Waarschijnlijk omdat het hier veel rustiger is, ze meer gewend zijn aan toeristen en de stad volledig omringt is door water waardoor je heel makkelijk alle highlights kunt zien vanuit je kleine bootje. We hadden hier voor het eerst als we naar buiten liepen niet meteen duizenden mensen om ons heen hangen, ook weleens fijn! We genoten hier van een boottocht tijdens zonsondergang, gingen uit eten bij een supermooi restaurant en verkende Udaipur te voet.

Van Udaipur reden we terug naar Delhi, wat 12 uur duurde en hier namen we afscheid van Manu. We hadden best een goede tijd gehad met Manu, maar we waren ook blij dat we er weer vanaf waren. Wij zijn duidelijk niet gemaakt voor luxe zoals een chauffeur, want we voelde ons elke keer slecht en opgelaten als we ergens gingen eten en hij moest staan wachten. Of als we koffie gingen halen maar hij niks nam. Dat resulteerde in dat hij op een gegeven moment met ons ging eten en met ons op stap ging, en vervolgens te laat kwam opdagen en het duidelijk niet meer zo serieus nam. Jammer, maar ook wel logisch want hij was nog maar 22 en had duidelijk niet veel klanten gehad zoals wij, die het allemaal wel best vinden. In Delhi bleven we nog 1 nachtje om de indrukwekkende Jama Masjid moskee te bezoeken, de nr. 1 highlight van Delhi, waarna we vervolgens een nachtbus namen naar Varanasi. De eerste en laatste nachtbus die we ooit zouden nemen in India. Op ons ticket stonden bij “adres”, “waar te wachten” en “landmark” 3 verschillende plekken, dus we besloten om maar een paar uur van tevoren te vertrekken. We moesten niet bij het metrostation zijn (zoals bij het eerste adres stond) maar iets verder onderweg naar het Radisson hotel (dat aangegeven stond als landmark) en dan bij de parkeerpaal 13. Na twee uur hadden we het gevonden. Toen we de bus ingingen waren we verbaasd, want we hadden een “tweepersoonsbed” waar we erg comfortabel in konden liggen met zijn tweeën, een heel stuk beter dan welke bus in Zuid Amerika dan ook! Nadat we 3 uur onderweg waren realiseerde we ons dat het comfort in het niet viel bij de rijstijl, en we deden de hele nacht geen oog dicht omdat hij echt levensgevaarlijk tussen auto’s, koeien, gebouwen ed. heenscheurde. We waren erg dankbaar dat we heel aan waren gekomen 14 uur later, en deden er 2 uur over om een tuk tuk te vinden die ons naar ons hotel wilde brengen. Welkom in Varanasi!

Waterdoornat checkte we in in ons hotel, een fijne plek met een superaardige eigenaar die meteen heel behulpzaam was. We friste ons op en gingen Varanasi in op zoek naar lunch, en de hectische, smerige, drukke en lawaaierige chaos, bovenop de 52 graden Celsius en het gebrek aan slaap, was een cultuurshock. Overal liepen mensen, veel oudere mensen en uitgemergelde mensen, veel moeders met uitgemergelde baby’s die smeken om een kop melk, OVERAL liggen bergen afval met in die hitte duizenden vliegen, koeien lopen, liggen en staan overal, er is overal lawaai door de tuk tuks en scooters, en mensen bidden links en rechts op en met koeien.

Varanasi is de meest heilige plaats in India, en voor Hindoes ter wereld, en elk jaar komen duizenden Hindoes van over de hele wereld naar Varanasi om te bidden en sterven. Ze geloven dat wanneer ze in Varanasi sterven ze meteen opstijgen naar de hemel. Het gebied heeft zich in de afgelopen decennia niet ontwikkeld en daardoor zie je dus overal armoede.

Het belangrijkste in Varanasi is de rivier de Ganges, die voor de Hindoes een belangrijke rol speelt in hun leven. Ze wassen zich hier, bereiden voedsel in de Ganges, kinderen spelen erin en, niet geheel onbelangrijk, mensen worden erin gecremeerd. Dit alles gebeurt niet meer dan een paar meter van elkaar af. Via de Ghats, de trappen, loopt men van de stad in de rivier. Er is de hoofd crematie Ghat waar continu, 24/7, minstens 151 mensen per dag gecremeerd worden en dit gebeurt zo voor je neus. Wanneer je de trap afloopt komen ze dan ook links en rechts langs je voorbij met bamboe stretchers met lijken erop. Het is heel intens en heel bizar voor ons om dit te zien. Dan zijn er nog 5 soorten mensen die niet in de Ghats gecremeerd mogen worden: kinderen van 0-10, zwangere vrouwen, mensen die overleden zijn door een Cobra beet, heilige mannen (monniken) en dieren. Deze mensen en dieren worden op een bootje gelegd en dan een paar meter verder de Ganges ingegooid, met stenen eraan zodat ze niet gaan drijven. Je kunt je dus voorstellen hoe de bodem van de Ganges eruit moet zien, en dan leven en dood dus letterlijk naast elkaar drijft hier. Je kunt je ook voorstellen hoe het er ruikt, maar ook hoe religieus het er is. We namen de tweede dag dat we er waren een roeibootje met gids over de Ganges waar hij van alles uitlegde over de rituelen, gebruiken en het leven in Varanasi, heel interessant! Het is één van de meest bijzondere plekken waar ik ooit geweest ben, en als je iemand bent die nergens meer van onder de indruk raakt of nergens meer opgewonden over kan worden zou ik aanraden hier een keer heen te gaan, want het kan niet anders dan dat dit wat met je doet!

Vanaf Varanasi vlogen we naar het zuiden van India, naar Mumbai. Het zuiden is een grote tegenstelling van het noorden, maar meer daarover in de volgende blog. Super relaxt om te zien dat zoveel mensen het lezen!

Hopelijk volgt het filmpje snel (Joe’s taak ;) maar met de foto’s krijg je al een redelijk indruk. Tot snel! Xxx Charlotte & Joe 

ENGLISH VERSION 

After 3 weeks of being in India and several questions from people: “what is it really like?”, we will start with our own 10 commandments:

1: You will not rest: It is more chaotic, dirty, busy and hectic than any place else in the world.

2: You will not make friends: You cannot trust anyone. A-N-Y-O-N-E.

3: You will shit yourself.

4: You will use Valium in Varanasi.

5: You will be on every selfie in India: Everyone wants to make selfies with you, to then put them on social media and tell everyone you are their new (girl/boy)friend.

6: You will wish you were deaf: It is the most noisy and loud country due to yelling, tuk tuks, scooters, cars, cowbells, kids, and so on.

7: You will see death people. Not in the 6th sense kind of way.

8: You will smell aromas you didn’t know existed.

9: You will close your eyes whilst being in traffic: As every time when you are you have a 50-50 chance of dying.

10: You will get scammed. Even if you think you haven’t been, trust us - you have!

So, let’s start at the beginning:

We flew 28th of May from Amsterdam to Delhi where we arrived the 29th at 10 am. Because we did not know what to exactly expect from India we decided to go in it with an open mind and no judgements. As soon as we arrived in Delhi we did feel the heat, although it was not as bad as we expected. The airport was very quiet and peaceful, something completely different than we expected too and everything went smoothly with the visa and customs. When we got out we booked ourselves a prepaid taxi to our hostel, an hour away. We got in with a very kind taxi driver; Sonny, and he started telling us about Hinduism, Delhi and India. We were stuck in traffic almost immediately, which wasn’t that bad considering when you do move there is an 80% change of you being in an accident, as it seems like everyone has a mental driving disorder in this country. After 15 min Sonny told us that due to a festival the city was closed off, and there was no normal way to reach our hostel from here. He asked for a phone number of the hostel, and because I already had contact with Abhi, the owner, I gave Sonny his number. He called him and spoke some Hindi, passed the phone onto me and Abhi was telling us Sonny was right and he would send his colleague to pick us up from the tourist office. When we got there the man from the tourist info was already expecting us as Abhi had called him and he was waiting for us with tea and info about lots of tours he could offer us. Everyone can feel it coming at this point I guess…: We hadn’t been in India for an hour yet and we already got scammed. Sonny had to go and make a phone call outside, left, overpaid and with a lot of free time now. When I called Abhi again he told me he never had spoken with me or Sonny, that there was no festival and we got scammed. He also told me to order an Uber, which made my mouth drop as I did not expect this modern way of transport to be available here. The Uber arrived soon after, we told the guy from the tourist office he could shove the tours in his *** and we left. A good start in India!

After this we obviously were as sceptical as possible, and I have to say (touch wood as we haven’t left yet) that this probably prevented us from any other trick or scam in our further travels in India as we did not fall for anything anymore. I also have to say I can have some sort of respect for this kind of ‘business’, as robbing someone with a gun or knife is very cowardly and there is nothing you can do against that. What happened here was our own fault for getting tricked, and I like to call myself pretty streetwise with the travel experience I have so I feel if they trick me that easily they are good and belong in Bollywood. Good for them.

We planned to stay in Delhi for 2 days, but due to Delhi Belly that hit me within 24 hours we had to stay for a bit longer. In the meantime, we used this time to book things with Abhi’s help, as you cannot make a train, bus or any kind of booking with a foreign card. Nice! Abhi charged us for every booking 200 rupees, because this is India, where really ONLY the sun comes up for free.

Because we are here in the low season, you can say the lowest season of all, everything was very cheap and that is why we could afford to get ourselves a car and driver for a week. We calculated this was going to be the same price as booking public transport, tuk tuks, tours around the places and National Park, plus this is by far the best way to travel around Rajasthan they say. Our driver, Manu, picked us up at 5.30 am a few days later and drove us to Agra to see Taj Mahal. This has been on my bucket list for years, and after 2 failed attempts to visit India over the past 6 years it was now finally going to happen, I was so excited!! It was very early when we arrived and not very busy yet, boiling around 60 degrees so that was a small suffering but it was still worth walking through the massive red gate and to see this gorgeous Mosque that doesn’t feel very Islamic at all. We enjoyed the Taj for about 3 hours to then leave Agra for Jaipur, another 6-hour hectic drive amongst chaotic traffic, camels, elephants and heavy vehicles. When we arrived at 9 pm it was still 46 degrees and we checked in covered in sweat. The next day Manu showed us around and took us to all highlights of Jaipur like Amber Fort, Temples, Albert House and we had dinner at a very nice rooftop restaurant.

The next day we moved onto Rhantambore National park, where you still have a chance to see a tiger in the wild. This National park is used by the makers of The Jungle Book, and when you drive around you recognise things from the Disney film. At this point, there are only about 4000 tigers left in India, which is 90% of the full tiger population worldwide and which made them extinct. The chance you will see one in one of the 150 Tiger wildlife reserves is very small, and you need to be very lucky to see one. The wildlife lodge where we stayed was beautiful and cheap as chips due to the season. That afternoon we did a night safari for 3 hours in a big canter jeep. We are obviously very spoiled with all safaris we have done in Africa, and I think I can say that is one of the most amazing things you can see in your lifetime when you are an animal lover. I’m happier on a safari than in which beach, forest or mountains or whatever so I was super excited to go on safari again, and the fact it was almost 50 degrees couldn’t spoil the fun. I was starting to think the chance of us seeing a tiger would be really small in this temperature, as it wasn’t really weather to walk around, so not for the tigers either. Although you cannot argue about 25 euro for a 3-hour safari in a gorgeous NP, I was slightly disappointed when all we saw after two hours was peacocks and deer. Fun of course, but I can see those down the street from where we live in Holland too. The guide didn’t really seem to know what he was doing, and having a crying child on board did not help either. We left the park without seeing much.

Because seeing a tiger in the wild is another thing on my bucket list, Joe said we had to try it again the next day, but this time in a small Gypsy jeep without other people and a private guide. We left at 5.30 am and it was pretty obvious this time the guys knew what they were doing, as we drove straight very deep into the park to a spot the big canters cannot come and when they slowed down we saw him; an amazing beauty lying between the bush. We were lucky because as we just stopped he stood up, walked in front of us to a waterhole and lie down to bath and drink, right in front of us! Amazing to see this right in front of you when you know there are only so few of them left. After a few minutes, we saw he had a couple very big pins coming out of his throat, and the guide told us he had been hunting on a big porcupine and was now very injured and needed help to survive. When we left the park (after more sightseeing and seeing other animals too) it turned out other people hadn’t seen anything again. The guide told the Park vet about the tiger and they were going to help him and remove the spikes. What a great day!! We were lucky enough to see one and hopefully they have taken care of him now too!

We left the NP after swimming in the pool with some monkeys to head for Jodhpur, the blue city. It’s called the blue city because lots of buildings were painted blue back in the days. We stayed here for two days in a hotel that was located in the most famous temple in the city, very special! We visited a lot of highlights like the monkey temple, a very old temple (King Louis Temple is based on this one in The Jungle Book) where apes are running and playing everywhere, and steel your nuts! We also visited a very old stepwell, had lunch in the beautiful and oldest Raai hotel and dinner at a very stunning rooftop hotel with view over the city, fort and sunset.

From Jodhpur we drove to Udaipur, where we only had booked one night unfortunately, because it turned out this was our favourite city in Rajasthan. It was a lot quieter here, they are more used to tourists and the city is surrounded by water which gives it a nice peaceful feel as you can explore by boat. It was for the first time we were not surrounded by thousands of people and we could breathe! We enjoyed a nice boat ride, explored the city by foot and had dinner in a fancy restaurant!  

From Udaipur we drove back to Delhi in 12 hours, and here we said goodbye to Manu. We had had a fairly good time with him, but were also happy to say goodbye now as this is definitely not really our kind of luxury. We felt bad and uncomfortable every time we would go and eat and he would wait in the car, and we would get him coffee too when we got some for us. This resulted in him coming to dinner with us and even go out on a night all together, and him the next day showing up way too late and not caring that much anymore. In the end, we do pay him and we are his customers so that is not really ok, and it’s a shame but understandable as he was only 22 and clearly didn’t get many customers like us, who are ok with everything. We stayed one more night in Delhi to visit the impressive Jama Masjid mosque, the number one highlight in Delhi, before taking an overnight bus to Varanasi, the holy city. We were surprised when we got in the bus as we had a comfortable double bunk, something we had not seen before, and we were about to start our pyjama party when we realised the driving was a nightmare. We did not sleep all night due to the loud honk he used every two minutes when he was zigzagging through buildings, trucks and cows with a speed of 120 km/h. We arrived exhausted 14 hours later and after it took us two hours to find a tuk tuk who would take us to the hotel we were ready for Valium.

The owner of the hotel was super friendly and after we freshened up for a bit we headed into Varanasi to find a bite to eat. The hectic, filthy, loud and disgusting chaos we found here on top of the 52 degrees and lack of sleep, made us experiencing the culture shock. There were people everywhere, old and sick, skeletons, mothers with almost death babies begging for milk, huge piles of garbage everywhere covered in flies and thousands of cows, lots of noise and people praying on and with cows left and right. Varanasi is the most holy place in India, for Hindu’s in the world and thousands of people come here every year to pray and die. They believe that when they die here they go straight to heaven. The area has not developed at all over the last decade and that is why there is so much poverty.

The most important thing in Varanasi is the river Ganges, the holy river, that plays a very important role in the life of Hindu’s.  They wash themselves here, prepare food, play and swim, and not to forget, burn death bodies in here. This all happens just a few feet away from each other. Via the Ghats, the steps that connect the Ganges and the city together, you can walk right into the river or take a boat for a ride. The main cremation Ghat has a 24/7, minimum 151 bodies per day mass cremation and this happens right in front of you. When you watch it from the steps you will have people coming besides you that carry death bodies on bamboo stretchers on their way to the Ganges, which is very intense and strange for us. Then there are 5 kinds who are not allowed to be cremated here: children 0-10, pregnant women, people who died from a cobra bite, holy men and animals, and they get chucked into the river a few meters further with rocks around them so they will sink. You can imagine what the bottom of the river must look like, and Life and Death is very close to each other here.  We took a boat on the second day and our guide explained a lot about the rituals, religion and life in Varanasi which was very interesting. It is one of the most interesting places I’ve ever been and if you don’t get excited or impressed about anything anymore in life I would suggest to go here, as I think this will have an effect on everyone!

From Varanasi we flew to the South of India, to Mumbai. The south is a big contrast compared to the north, but more about that in the next blog! Very nice to see how many people actually read the blog!

Hopefully the video follows soon (as this is Joe’s task ;) but the pictures will give you a good first impression. See you soon! Xxx Charlotte & Joe