Capetown to Victoria Falls

Hoi allemaal!

Daar zijn we weer even met een update van wat we de laatste 3 weken allemaal gedaan hebben. 

5 November vertrokken we met een overlander richting Namibië. Het is voor het eerst dat ik georganiseerd reis, en ik had er zo m'n twijfels over in het begin. De eerste paar dagen was het erg wennen, omdat je niet zoveel vrijheid hebt als wanneer je het allemaal zelf doet. Al gauw wen je daaraan en is het eigenlijk best wel lekker om zelf helemaal niks te hoeven doen. Omdat we niet te georganiseerd wilden gaan en niet te toeristisch willen doen doen we een low budget camping trip, dus niet alles wordt voor je geregeld en gedaan. Gelukkig hadden we een jonge groep, met een paar meiden en gasten die alleen reizen, een groepje Bulgaren, een ouder koppel en een ander koppel uit Canada. En natuurlijk heb je altijd de vreemde eend in de bijt; Ernest, maar daarover later meer. 

We vertrokken vroeg vanuit Kaapstad naar de Cederberg Mountain area. Toen we op de campsite aangekomen waren en ons tentje opgezet hadden ging de rest van de groep op een georganiseerde hike, en Joe en ik bleven samen met Jonathan en Heather, de Canadezen, bij het zwembad afkoelen. Al snel werd duidelijk dat dit 8 handen op 1 buik was met hun, want het was meteen super gezellig met ze en de dagen erna werden alleen nog maar gezelliger!

Nadat we de Cederberg omgeving bezocht hadden ten noorden van Kaapstad, staken we de grens over naar Namibië waar we de  Fish River Canyon en de Sesriem Canyon bezochten. De eerste paar dagen waren we veel onderweg door de gigantische afstanden die we moesten afleggen. In principe niet erg, want met zo'n grote groep is het best gezellig, en je leert elkaar allemaal erg snel kennen. We kwamen 8-11 in de avond aan op de camping, 45 km van Dune 45. Vroeg ons nestje in om om 4 uur weer op te staan, Naukluft national park in te rijden en Dune 45 te beklimmen. Een pittige hike, omdat het een grote zandduin is met erg los zand, maar het uitzicht dat je na een uur hebt als je boven bent is het allemaal waard. Tot zover je kunt kijken alleen maar woestijn, met af en toe een eenzame woestijnboom, achter je is het donker met de maan en voor je zie je de schitterende zonsopkomst. Overal scherpe zandduinen om je heen, een beetje net als hoe ik me het midden- oosten en de Sahara voorstel; prachtig! We renden en gleden naar beneden, stuk makkelijker dan naar boven haha, waar we ons ontbijtje opaten voor we verder gingen naar Deadvlei en Sossusvlei. Deadvlei is een kleine vallei midden in de woestijn, waar het nog leger en doder is dan in de rest van de omgeving, en waar een paar dode camelthorn bomen staan die meer dan 800 jaar oud zijn. De foto's laten waarschijnlijk een stuk duidelijker zien waar ik het over heb, maar daar moeten we misschien nog even op wachten..

Na Naukluft gingen we 2 dagen naar Swakopmund, met een korte stop in walvisbay waar je duizenden flamingo's ziet. In Swakopmund hadden we 2 dagen om ons eigen ding te doen, en we zijn met Jonathan en Heather naar het strand geweest, terrasje gepakt, uit eten gegaan in een onwijs goed restaurant The Tug, stappen, markt bezocht, gekaart, en gerelaxt. Heerlijke dagen! 

Na Swakopmund gingen we door naar Spitzkoppe, waar het begin van the Lion King duidelijk op gebaseerd is (Zie foto's), en na een nachtje daar bezochten we de volgende dag de Himba stam. Indrukwekkend om te zien hoe die mensen leven maar naar mijn mening veel te toeristisch opgezet. 

De 2 dagen erna kampeerde we in Etosha National Park, en dat was fantastisch! We vonden Etosha een stuk mooier dan Kruger, en omdat het minder toeristisch is zie je veel meer dieren. We sliepen 2 nachten op een camping naast een waterplas, waar je overdag veel olifanten ziet en snachts allerlei dieren komen drinken, schitterend. Joe en ik zaten hier 's nachts met een fles wijn in ons slaapzakje in stilte naar alle dieren te kijken die voorbij kwamen, echt een fantastische ervaring! Overdag deden we verschillende game drives en kaartte we met Jon & Heather aan het zwembad. 

Nadat we Etosha verlieten reden we door naar de hoofdstad Windhoek. Onderweg stopte we in een klein plaatsje waar we wat boodschappen deden, en in de 10 min dat we wegwasten hadden ze de truck opengebroken en van 3 mensen de backpacks gejat. 2 van de 3 waren alles kwijt, incl camera en paspoort, en dus moesten we naar het politiebureau. De politie wist meteen wel wie het waren, bekenden kennelijk. We zaten daar 4 uur te wachten in de hitte, naast het prikbord met gevonden credit cards en ID bewijzen waar je zo mee naar buiten kunt lopen - we hebben het geprobeerd - en na 4 uur zou er dan een agent in burger naar die gasten toegaan en vragen hoeveel ze voor de paspoorten wilden hebben, want ze werkt dat hier kennelijk. Bleek dat ze die gasten ineens 'niet konden vinden' en het zou wel 3 dagen kunnen duren. De tour kon niet blijven wachten hier dus moesten we verder en de enige simpele oplossing die er was is dat de mensen zonder paspoort naar de ambassade moesten, en naar huis. Ik kan me alleen maar indenken hoe pissig ik zou zijn als ons dat was overkomen! Je kan hier met onze westerse mentaliteit wel 1000 vragen over stellen; kan de ambassade geen vervangend paspoort afgeven, kan de politie die gasten niet arresteren, waarom krijgen de mensen die naar huis moesten hun geld niet terug voor de rest van de reis.. Maar het enige wat je kan doen is accepteren dat het zo nu eenmaal werkt in Afrika en hopen dat ze een goede reisverzekering hebben die het vergoed. 
Die avond gingen we in Windhoek uit eten in Joe's beerhouse, een gezellig restaurant als afscheid van Jonathan en Heather- voor wie de reis hier eindigde omdat ze familie gingen opzoeken in Johannesburg- en degene die naar huis moesten. 

De volgende dag staken we de grens over naar Botswana waar we een paar dagen kampeerden in Ghanzi en Maun, en vanuit hier vertrokken we op een 3 daagse trip maar de Okavango Delta. Dit was absoluut de highlight van Botswana, een schitterend park waar je alleen per mokoro (bootje) kan komen en waar we 2 dagen kampeerden in de wildernis zonder douche, wc's, water en elektriciteit. Absoluut fantastisch om rond gepeddeld te worden in de kleine mokoro's door het riet en de delta, met overal waterlelies, wilde bloemen, nijlpaarden en giraffen. 

Na de Okavango Delta bezochten we Chobe national park waar we een 3 uur durende sunset cruise deden en weer veel dieren zagen, en een prachtige zonsondergang. De dag erna vertrokken we naar Victoria Falls in Zimbabwe, het spectaculaire eindpunt van deze tour. We sliepen hier in het Rainbow hotel, een absolute luxe na de nachtjes in Kudu, onze tent :) We bezochten de bijzondere watervallen, die echt gigantisch zijn, en gingen s avonds uit eten met de hele groep als afscheid in het luxe Victoria Falls Hotel, een 5 sterren hotel met een heerlijk buffet en culturele dansanimatie. 

Met de tour maakte we korte nachtjes waar we vaak om 5 uur opstonden en laat naar bed gingen, je bent vaak onderweg en echt nergens is wifi. Ik heb geprobeerd het verhaal zo kort mogelijk te houden, en ook nu hebben we maar even kort wifi en kan ik dus geen foto's uploaden helaas. Hopelijk hebben we in Tanzania ergens een internetcafe, maar anders wordt het wachten tot januari. 

Het volgende verhaal komt hopelijk een beetje sneller, als we in Zanzibar zijn denk ik. 

Heel veel liefs en xxxx

Charlotte en Joe