Impressive Patagonia

Impressive Patagonia

Hier zijn we weer, op dit moment vanuit een airbnb waar we met vrienden zitten in Santa Cruz, Colchagua, de beste wijnregio van Chili. De afgelopen weken hebben we door het mooie, koude Patagonia gereisd, waar we voornamelijk heel erg veel gelopen hebben…

Vanuit El Bolson namen we de 23 uur durende bus naar El Chaltén, dachten we. We moesten na 15 uur overstappen in een gat in de middle of nowhere: Los Antiguos, maar wat eigenlijk een half uur zou duren werd 8 uur doordat de wegen overstroomd waren in het zuiden en er dus geen bussen reden. Toen er eindelijk een bus kwam – overvol uiteraard – richting El Calafate, mochten we mee, en het laatste stukje van de reis zou toch nog 12 uur duren… zucht…

Het goede nieuws was dat we gedurende deze busreis verschillende andere reizigers ontmoette, die dezelfde kant opgingen. Toen we eindelijk de volgende dag ‘s avonds  aankwamen hadden we honger, en gingen we uit eten met Bram, Jinne en Tara, twee Nederlandse gasten die met een Australisch meisje reisden. EL Chaltén is het mekka voor hikers, omdat dit eigenlijk het enige is dat er te doen valt. Het is een onwijs klein dorpje dat compleet tussen de bergen ligt, en door de seizoenen is het alleen van december tot april “open” voor trekkers. De volgende dag gingen we er meteen vol tegenaan, en besloten we te hiken naar Mt. Fitzroy. Een afstand van 22 km met een km die een uur duurt, omdat je stijl naar boven klimt. Toen we uiteindelijk boven waren viel het weer helaas erg tegen en hingen de wolken voor Fitzroy. De hike terug duurde net zo lang, dus toen we na een lange dag terugkwamen in het hostel waren we kapot en toe aan een hete douche en een paar ijskoude biertjes, voor we weer uit eten gingen met Bram, Jinne en Tara.

In Chalten deden we 3 hikes van ongeveer 20 km, de een mooier dan de ander. Dit deden we nog steeds mede om ons voor te bereiden op de W trek, die ik helaas nog steeds niet kon boeken hier. Ze zeggen dat Patagonie bekend staat om zijn 4 seizoenen per dag, en daar is niks aan gelogen. In een hike van 8 uur heb je altijd 2 uur zon, 2 uur regen, sneeuw op de top en continu een harde wind. We ontmoette een super aardige Engelse jongen; Max, waar we een dag een hike mee deden en ’s avonds gingen we met zijn alle eten en drinken, gewoon omdat het kan.

Na Chaltén namen we de bus naar El Calafate, waar we de gletsjer Perito Moreno bezochten. Dit was vooral voor Joe een highlight, want die had nog nooit een gletsjer gezien. Perito Moreno is de meest indrukwekkende gletsjer van Patagonie, en de enige gletsjer ter wereld die nog steeds elke dag voortbeweegt waardoor je continu ‘avalanches’ ziet (ijs dat afbrokkelt en gigantisch veel lawaai maakt; een beetje net als Ice Age, super vet!) We bezochten de gletsjer met een UK/Zwitsers koppel Simon en Flu, die we ook ontmoet hebben in El Chaltén. Verder bezochten we hier het Glacarium, een museum toegewijd aan het ontstaan van gletsjers, en de ijsbar, een onwijs gave ervaring die iedereen een keer mee moet maken in zijn leven. Het is zoals de naam al zegt een bar in een vrieskist: onder nul, dus je moet in beweging blijven om het vol te kunnen houden, en je voelt de alcohol pas als je buiten komt. We voelde ons hier weer even 16, en dat was best fijn aangezien we ons na de hikes vaak een tikkeltje ouder voelden…

Van Calafate reisden we verder, de grens over, naar Chili. Dit is waar we zo hard voor gewerkt hadden, want vanuit Puerto Natales bezoek je het National Park Torres del Paine, en dit is dus waar je de W trek doet. We kwamen aan op een zondag, en ookal is het natuurlijk een super katholiek land, de organisaties die de W trek kunnen organiseren waren GESLOTEN…! Ik kon daar met mijn hoofd niet bij, dat als je zoveel geld kunt verdienen met mensen die 5 dagen bloed, zweet en tranen wegvegen om die hike te doen, dat je dan je kantoortje dicht gooit! Maar goed, we moesten dus wachten tot maandag…

Op zondag was het hier zo dood als maar zijn kon, maar gelukkig kwamen we Jinne, Bram en Tara weer tegen en vermaakte we ons die dag prima in een van de meest relaxte hostels waar ik ooit geweest ben. Spiksplinternieuw en nog maar 2 weken open, en de stapelbedden waren groot genoeg om met zijn 2e in te liggen, Yeej! Onze kamer en badkamer was nog niet gebruikt en alles rook nieuw, fris en fruitig en de bedden waren comfortabeler dan in menig hotel. Het ontbijt bestond zelfs uit eieren! HEAVEN!

Al snel kwamen we erachter dat de organisatie niet alleen op zondag zijn kantoortje dichtgooit, maar gewoon voor de gehele maand wanneer de accommodaties voor de treks volgeboekt zijn. Ookal annuleren mensen, het geld is betaald en krijg je niet terug dus dan kun je de tent net zo goed dichtgooien. Je snapt: stoom uit mijn oren.

We besloten niet meer tijd te verspillen en de bus te nemen naar het National Park, waar we de eerste lijn van de W liepen die dag. Tevens het meest bijzondere stuk, want vanaf hier heb je uitzicht over Torres del Paine zelf. Het was een supermooie maar stevige hike van 24 km. Op de heenweg hadden we mooi weer, maar zodra we boven waren stortregen, bewolking (waardoor je de torres amper kon zien L) en het was koud!!! Zeiknat en redelijk gevaarlijk door de natte rotsen waar je overheen moet bovenaan liepen we weer terug, en omdat we wisten dat het weer nog zeker 2 weken zo zou blijven volgens de voorspellingen besloten we het erbij te laten. €1600,- is veel geld voor een hike, en ookal is het één van de beroemdste hikes ter wereld, als het alleen maar regent en je geen drol ziet ben je eigenlijk wel een beetje gek dat je het eraan uitgeeft. We lopen eind April ook de Inca Trail naar Machu Picchu (dat is gelukkig wel geboekt) en je kan niet alles hebben, we hadden hier zoveel pech mee dat het duidelijk niet voor ons weggelegd was deze keer.

De teleurstelling dronken we ’s avonds weg met Jinne, Bram en Tara, waar we ook meteen afscheid van namen omdat de mannen terug naar huis vlogen de dag erna. Wij besloten iets positiefs met onze tijd te doen en namen de bus naar Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld, het puntje van Argentinië vanwaar je de boot naar Antarctica kunt nemen. Hier huurde we een auto waarmee we door het Natioal Park Tierra del Fuego reden: schitterend! Misschien omdat we eindelijk eens goed weer hadden, maar in mijn opinie het mooiste NP tot nu toe.

Gewoon om onszelf gek te maken liepen we ook bij een paar Antarctica kantoortjes naar binnen, want we hebben ondertussen heel wat verhalen over redelijk geprijsde last minutes gehoord. Ik heb 5 jaar geleden voor mijn vorige reis onderzoek gedaan naar Last Minutes en toen kon je nog voor 2500 euro met de boot mee, maar helaas is dat helemaal veranderd. De beste deal die we konden vinden was 5000 USD pp, maar tja.. met 10.000 USD kunnen we 5 maanden door Azië reizen! Vandaag dus maar niet, maar we gaan het een keer doen!

Na Ushuaia reisden we verder naar Punta Arenas, de grens terug over naar het meest zuidelijke puntje in Chili. Vrij weinig te doen, maar de enige reden dat we hier naartoe gingen is omdat we heel graag de King Pinguïns wilden zien. De King Pinguins zijn de mooiste en grootste en leven maar op 3 plekken ter wereld: Antarctica, de Falklan-ijlanden en hier in Porvernir, een klein eilandje in Tierra del Fuego. We deden een dagtour en dit was fantastisch! Uiteraard stervenskoud (we dachten dat 2 uur te kort zou zijn maar we waren bevroren na die tijd) maar elke euro en seconde waard, wat een schatjes!! Je ziet ze gelukkig vanaf een afstand vanachter een schutting, waardoor ze niet eens in de gaten hebben dat je er bent en dus gewoon verder gaan met hun pinguïn business. Super!

Na Punta Arenas verlieten we Patagonie en vlogen we naar de hoofdstad Santiago in het midden van Chili. De vlucht duurde 3,5 uur en was goedkoper dan de 3 bussen van samen 38 uur, dus die keus was snel gemaakt. In Santiago verbleven we in een AirBnB, samen met Simon en Flu die we hier weer ontmoetten. We zaten midden in party central tussen de clubs, disco’s en cafe’s en dat was na al het hiken en gezonde leven best even prima. We bezochten een paar highlights maar rustte ook eindelijk even uit, genoten na alle kou van de 31 gaden, speelde spelletjes, dronken wijn, bier en gingen op stap. Simon geeft lessen in swing dance en we kregen onze eerste gratis les van ze voordat we naar de meest beroemde Jazz bar in Chili gingen, die open is sinds 1942 en waar Louis Armstrong regelmatig optrad.

Zoals jullie zien vermaken we ons nog steeds prima, en genieten we elke dag. Morgen hebben we de zware taak om de verschillende wijnproeverijen hier af te gaan en meer te leren over Chileense wijn – Afzien!

We zullen er een op jullie drinken!

Veel liefs en xxx

Charlotte & Joe