Colourful Paraguay & Surfers Paradise Uruguay - English version underneath

10 februari 2017 - Bariloche, Argentinië

Daar zijn we weer! Ondertussen alweer even in het mooie Buenos Aires, maar daar vertel ik de volgende keer meer over… We waren gebleven in Paraguay, waar we de bus hadden genomen naar Encarnacion. Hier vonden we onder andere uit wat een van de meest lokale dranken is, de Térére (uitgesproken als Teedeedee) zoals je kunt zien in ons filmpje op onze FB-pagina  ‘1 For The Road’. Verder hebben we in Encarnacion eindelijk kunnen genieten van een erg rustig strand, want overdag is het een verlaten stad. We hebben heel de boulevard bewandeld, wat ongeveer twee uur duurde, voor we de eerste auto tegenkwamen. We merkte hier meteen het verschil in prijs – Haaalleluja!- want het is nog steeds heel erg goedkoop in Paraguay. Toerisme kennen ze bijna niet, want het is het land in Zuid-Amerika dat bijna door iedereen overgeslagen wordt. We waren de enige Europeanen in ons hotel, de rest waren allemaal zakenlui uit Paraguay of Brazilië. We gingen ‘s avonds uit eten bij een fantastische Italiaan; “la Piccola” met een eigenaar die uit Oostenrijk kwam. Een super netjes en gezellig restaurant, waar we voor een gigantische lasagne en salade tonijn, een fles spa rood en 2 liter bier ongeveer 9 euro betaalde... Onderweg stopte we bij ‘de Irish Pub’, die niet heel Irish was maar waar wel iedereen heen schijnt te gaan. Ik snakte ondertussen naar een wijntje (wat bijna niet te krijgen is in Brazilië of Paraguay), en ja hoor, hij had een Sauvignon Blanc! We keken 25 minuten toe hoe hij de fles probeerde open te maken, tot het moment waarop hij uit frustratie de kurk maar de fles insloeg. Eerder geamuseerd dan dat het me wat kon schelen wachtte ik vol verwachting af, tot ik de kleur van de wijn zag – donkergeel – en me begon af te vragen of dit misschien de eerste wijn ooit was die ze hier serveerde. Ik nam een slok, heftiger dan een vodka shot, en bedacht dat ik misschien toch maar weer aan het bier zou gaan. Joe probeerde het ook en zelfs die zei dat het vreselijk was (en die drinkt echt alles!). Toen we er wat van zeiden kwam de eigenaar trots met de fles naar me toe die hij even trots presenteerde, en terwijl Joe moest lachen om de kurk die duidelijk op en neer dobberde in de fles moest ik even slikken toen ik zag dat het een wijn uit 2007 was, 10 jaar oud dus, geen dag in de koeling gestaan.. Nadat we in ons beste Spaans hadden uitgelegd dat niet alle wijnen beter worden naarmate ze ouder worden, en hij ons vertelde dat hij zo blij was met de goede prijs die hij er twee jaar eerder voor betaald had – in bulk – maar verder nog niks verkocht had, merkte hij gelukkig op dat de wijn vandaag ‘van het huis’ was.. Wijn ging hem dus in Paraguay ook niet worden..

Na het eten liepen we terug naar het hotel. Toen we onderweg ineens iets van een sambaband hoorde besloten we om op het geluid af te gaan, en zo kwamen we uit bij de Sambadrome waar ze aan het oefenen waren voor Carnaval. Een hele parade mensen die allemaal verschillende (synchroon) dansen uitvoerden en een band die samba speelde. Onwijs gaaf om te zien natuurlijk, al is het niet de echte carnaval, maar zo kregen we er toch het een en ander van mee. Helaas missen we carnaval hier dit jaar omdat we de andere kant op reizen, en ook wel een beetje expres omdat 1 nacht accommodatie en eten e.d. tijdens carnaval zo ongeveer ons weekbudget betreft. Dit was daarom een extra gave ervaring! Toen we terugliepen van de Sambadrome liepen we weer via de kust, die tegenovergesteld van de dag nu helemaal vol liep met mensen. Links en rechts werd gedanst, muziek gemaakt, mensen die een bbq houden vanuit d’r auto, optredens links en rechts, en overal muziek en dansende mensen. Wat overdag een ghosttown was was nu één en al leven en fiesta! Iedereen nodigde ons uit om mee te feesten, en het werd snel duidelijk dat de mensen hier ontzettend gastvrij en aardig zijn! Een heel gezellige avond dus!

Na Encarnacion namen we de bus naar de hoofdstad Asuncion. Onderweg zagen we veel van de omgeving waardoor we een goede indruk kregen van het land, dat duidelijk redelijk arm is buiten de hoofdstad. In de hoofdstad zelf is niks te beleven, behalve goede (en goedkope) restaurants en barretjes. Rondom de stad liggen de favela’s, waar je ’s avonds en overdag eigenlijk ook beter niet kan komen. Het was een heerlijk hoogtepunt van 45 graden toen we er waren, dus we vonden het niet heel erg dat er weinig te zien was. Het hostel was één van de enige hostels in Paraguay, en ook een van de beste hostels in Zuid Amerika, gerund door een Fransman van onze leeftijd die hier een kans zag en deze met beide handen aanpakte. Slim genoeg om een open bar naast een verkoelend zwembad in de grote jungletuin te creëren, wat sommige mensen misschien aantrekkelijker vinden dan de highlights van Asuncion te bezichtigen.

Van Asuncion vlogen we naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. We namen een verschrikkelijk dure taxi naar het hostel waar we rond 22.30 aankwamen. De taxichauffeur zei al dat we hier beter niet de straat op konden, want deze buurt is muy peligroso! De eigenaar, die zo stoned als een garnaal was, checkte ons in en werd nogal gek omdat we niet meteen konden betalen, we hadden namelijk nog geen Uruguayse peso’s en konden niet met kaart betalen. Uiteindelijk checkte hij ons toch in, en gaf ons een bed op een grote slaapzaal. Het hostel stonk erger dan je gemiddelde Nederlandse coffeeshop, en misschien dat het meer gebruikt werd als junkieshelter dan hostel… We gingen nog op zoek naar iets te eten maar draaide redelijk snel om toen we doorkregen dat dit echt geen buurt was om ’s avonds rondjes te lopen, een rol koekjes was ineens een voortreffelijk diner idee! Goed idee om cannabis hier te legaliseren… De volgende dag wilde we hier heel graag snel weg, dus op naar de bank voor cash zodat we konden betalen en uitchecken.  Na 5 banken geprobeerd te hebben slikte nummer 6 Joe z’n visa kaart in die hij niet meer terugkreeg, en na nog 3 uur proberen werkte uiteindelijk 1 van mijn kaarten. Maximaal bedrag van €80,- pinnen en elke keer €8,- transactiekosten betalen, je hoeft mij niet te vertellen hoe de Uruguaanse economie opgeklommen is..

Het volgende hostel was een heel stuk beter in een veel betere wijk, en nadat alle bankproblemen zo ver opgelost waren gingen we eten bij Cafe Brasilero, een bekend eetcafe in Montevideo dat erg gezellig is en sfeervol. De volgende dag huurde we fietsen en fietste we 4 uur langs de hele kustlijn, en dit was een prima manier om heel Montevideo te zien. We ontmoette twee gezellige Chilenen in onze dorm die avond waar we de kroeg mee in gingen, wat een hilarische avond werd omdat ze totaal geen Engels spraken en wij dus alles in het Spaans moesten doen. Ik mag bescheiden zeggen dat ons Spaans ondertussen echt redelijk goed is, en we redelijke gesprekken kunnen voeren over van alles en nog wat. Toch weer een voordeeltje dat ze nergens Engels spreken!

Na Montevideo namen we de bus naar Punta del Este, een stadje aan het strand wat nogal pretentieus en erg toeristisch is, en nog het meest doet denken aan het Franse St. Tropéz. We lagen hier voornamelijk op het strand, en heel gedurfd heb ik in het kader van ‘do as the locals do’ ook maar een stringbikini aangeschaft… Ontzettend raar de eerste dag, want je hebt het gevoel dat je nogal iets aan kleding mist en dat iedereen daarom naar je kijkt. Niet dat dat echt het geval was, behalve Joe dan misschien, want die vond het zeker een blijvertje. Voor degene die dit thuis willen proberen: vergeet niet om dan ook zonnebrand te smeren, anders kun je 3 dagen blijven staan! De volgende dag verkende we Punta del Este en liepen we weer langs de kustlijn, waar we de ‘Fingers Beach’ zagen, de haven, de surfers stranden en het stadje zelf. ’s Avonds was er een uitgebreide Asado (BBQ) in het hostel en trad er een jazz band op, en die was GOED!!! Onwijs gezellige avond dus weer..

Van het toeristische pretentieuze Punta del Este reisde we verder naar Punta del Diablo. Weer een stadje – meer dorpje – aan de kust, maar 0,0 pretentieus en ik was dan ook meteen verliefd. Het is echt een hippietown, waar alleen hostels en campings zijn, iedereen loopt rond in shorts, dreadlocks en met een surfboard en alle barretjes en restaurants zijn buiten en open. Van luxe, hotels of airco hebben ze nog nooit gehoord, en iedereen zit langs de kant oorbellen, tassen, of andere artistieke zooi te maken. Overal zie je honden die overal naast je in ‘de restaurants’ komen zitten (of pissen, over de tafelpoot en Joe’s been haha) en geen eigenaar hebben maar ‘bij de town horen’ en in leven gehouden worden door de locals en toeristen die in het zomerseizoen komen. Overal super veilig, zelfs midden in de nacht, en niemand die weet wat stress betekent. Hier vertoefde we een paar dagen, voordat we besloten om terug te liften naar Colonia del Sacramento. Die ochtend stonden we om 5.00 op om hard te lopen naar het strand en de zonsopgang te zien vanaf hier, en dat was schitterend! Qua liften kwamen we helaas niet verder dan Montevideo (wat alsnog 310 km is, dus niet slecht voor 1 dag) en moesten we vanuit hier de bus nemen naar Colonia.

Colonia is een heel klein pittoresk en schattig stadje in het zuiden van Uruguay, met zoveel Spaanse invloeden dat het net is of je in zuid Europa bent. Hier bleven we twee dagen en kwamen we EINDELIJK in een hostel vol met Europeanen en andere Engels sprekenden. Heel fijn om weer eens echte gesprekken op hoog niveau te kunnen voeren, of nou ja, hoger niveau dan ;). Van het mooie Colonia namen we de boot naar Buenos Aires, een boottrip van een uur en 10 minuten.

Dit was dus ongeveer alweer een week geleden, en ik kan zeggen; Buenos Aires is FAN-TAS-TISCH!! We waren van plan om hier 4 dagen te vertoeven, dat werden er al gauw 7 en nu zijn het er al 10 en de bus is nog steeds niet geboekt. Het is een stad waar je blijft plakken omdat je steeds weer nieuwe dingen ontdekt en interessante mensen ontmoet, en waar elke dag van alles te doen is. We gaan nu toch echt naar het busstation en de bus boeken, want het zuiden schijnt echt prachtig te zijn hier en ik kijk enorm uit naar de schitterende natuur en hikes die we gaan doen daar. Nu nog even beslissen waar we de bus naartoe nemen…

Hier is alles dus helemaal prima, en gelukkig ook weer een stuk goedkoper J Over een paar weken zal ik weer verslag doen van waarom we zolang in Buenos Aires zijn blijven plakken en of het zuiden echt zo mooi is als we dachten, en of we dat hiken een beetje kunnen volhouden ;) Wifi is vaak slecht hier of niet aanwezig, maar bedankt voor alle lieve berichtjes, super leuk om van jullie te horen!

Liefs, xxxxx Charlotte & Joe

ENGLISH VERSION

Here we are again, in beautiful Buenos Aires, but more about that next time… Last time we ended in Paraguay, where we took the bus to Encarnacion. In Encarnacion we could finally enjoy a very quiet beach, as it is a bit of a ghosttown during the days. We walked up and down the boulevard, which took about two hours, before we saw a car. We noticed that things here were very cheap, Huurai – as it is still very cheap in Paraguay overall. They don’t see a lot of tourists as tourists often skip Paraguay because of the lack of highlights. We were the only Europeans in our hotel, all the other people were there for business or holiday but from Paraguay and Brazil. In the evening we went out for dinner at a lovely Italian restaurant; La Piccolina, owned by a guy from Austria- where we ordered a massive lasagne and tuna salad, a bottle of water and 2 liter beer for €9,-! On the way we stopped at the Irish Pub, that wasn’t very Irish at all but seemed to be the place to go for everyone, and I ordered a glass of wine as that is very hard to get anywhere in Brazil or Paraguay. They had a Sauvignon Blanc – YES! – and we watched very amused for about 25 minutes how the guy behind the bar tried to open the bottle. When he hit a frustration point and decided to ram the cork in rather than taking it out, we could only laugh rather than care too much as I was already so happy with a nice glass of wine, with or without cork. This was until I saw the wine being poored into the glass – dark yellow – and as I took a first sip – stronger than a vodka shot – I started to wonder if this was maybe the first wine ever poored in this bar. When we said something the bartender / owner proudly showed us the bottle, and as Joe cracked up of the sight of the cork sailing around in the bottle, I digested the fact the wine was from 2007. Great year, when you drink it in 2008, and we tried to explain to the owner that not all wines get better as they age. He told us he got such a good price for it two years ago and was very disappointed he couldn’t sell the rest of his 180 bottle collection now.. At least this one was on the house..

After dinner we walked back to the hostel, and when we heard a sambaband  playing we decided to walk over and see what was happening. They were practising for the Carnaval parade at the Sambadrome, which was pretty cool to see! Unfortunately, we’ll miss carnival this year in South America as we are traveling the opposite direction, which is a bit of a choice as well as one night accommodation and food during carnival costs as much as our weekly budget contains. That’s why this was an extra cool experience for us! When we walked back along the coast, we realised that the ghosttown during the day turned into a lively party filled with people dancing, barbequing, making music, and inviting us to join the fiesta everywhere. Such a great ambiance to be in and a great evening!

After Encarnacion we took the bus to Asuncion, the capital. On the way we saw a lot of the surroundings so we got a good impression of the country and it became clear it is mainly poor, other than the capital. There is nothing to do in the capital, other than good restaurants and bars. The city is surrounded by favela’s, where you shouldn’t walk around during the evening, and day too actually. We reached a great temperature of 45 degrees, so we did not really mind too much there was a short amount of highlights available. The hostel was one of the only ones in Paraguay, and one of the best ones in South America, owned by a French guy our age who saw the opportunity and grabbed it. He got it spot on by creating an open bar next to the refreshing pool in the wide open jungle garden, as some of us might prefer to hang out there rather than sightseeing in Asuncion…

From Asuncion we flew to Montevideo, the capital of Uruguay. We took a very expensive taxi to the hostel, where we arrived late at night. The driver told us we shouldn’t walk around here at night, as it is muy peligroso! The owner, stoned as a smoked shrimp, tried to check us in but lost his head when he realised we couldn’t pay as we didn’t have cash yet. After some arguing he did give us a bed in a large dorm. The hostel smelled worse than your average Dutch coffeeshop, and it was more used as a shelter for junkies than a hostel. We wondered outside to look for somewhere to eat and we wondered back pretty quickly, realizing the drivers advise was serious. It was going to be a delicious cookie dinner tonight that suddenly did not sound that bad at all! Great idea to legalise Cannabis here!

The next day we had some trouble with banks and cash, as Joe’s Visa card got eaten by the machine and my cards didn’t work anywhere. We finally managed to get some money out, max €80,- at the time with a transaction fee of €8,-, no need to explain why the Uruguayan economy climbed up over the years I guess…

The next hostel was a lot nicer and in a better area, and we went for a nice lunch at café Brasilero, very cosy and with a great ambiance. The next day we hired bikes and cycled around the coast for about 4 hours, which was a great way to see Montevideo. That night we met some Chilean people in our dorm too we went out with, which turned into a pretty hilarious evening as they did not speak any English so it was all Spanish. I can modestly say we got pretty good at Spanish now and we can have some conversations about different things, which is the benefit of nobody speaking English!

After Montevideo we took the bus to Punta del Este, a pretty pretentious and touristy beach town that has the same look and feel as French St. Tropez.  We mainly enjoyed the beach here, and I bravely bought – do as the locals do - my first stringbikini here. Very weird and very ‘naked’, but luckily Joe doesn’t just look around anymore now as he is loving it ;) For people who want to try this at home: don’t forget the sun scream on your new fresh skin, otherwise you’ll have to stand up for 3 days…

That evening there was a big Asado (BBQ) at our hostel with an amazing jazz band playing, so another great evening!

From pretentious Punta del Este we travelled to Hippie town Punta del Diablo. I fell in love straight away here… Only hostels and campsides, no roads and shorts, dreadlocks and surfboards everywhere and people on the side of the street making things like bracelets, knitted purses and other artsy crafty shit. Dogs walking around everywhere and sitting (or pissing, on the chair leg and some of Joe’s leg too). Nobody owns them and they belong to the village, that keeps them alive in touristy season. Super safe everywhere and nobody knows the meaning of the word stress. We got up at 5 am to run to the beach and watch the sunrise, beautiful! We stayed here for a couple of days before we hitchhiked back to Colonia de Sacramento. Unfortunately we did not make it all the way, only to Montevideo, which is still 310 km so not that bad for one day I suppose!

Colonia is a lovely cute little town with cobble stoned streets and lots of Spanish influences that gives it a South European look and feel. We stayed here for two days and finally we checked into a hostel with Europeans and other English speaking people. Very nice to have some high level conversations again, or highER level I suppose.. From pretty Colonia we took the ferry to Buenos Aires just over a week ago.

We can tell you this: Buenos Aires is A-MA-ZING!! We planned to stay here 4 days, that quickly turned into 7 and now in 10 and we still haven’t booked the bus… It’s a city you cannot leave as you keep exploring new things and meeting interesting people. So much to do everyday, and a very nice vibe everywhere! We really do need to go to the busstation now, as the south seems to be gorgeous and we are very excited about the hikes and beautiful nature we are about to explore there!

I will keep you all up to date in a couple weeks time and let you know why we couldn’t leave BA, if the south is as pretty as they say and it we were able to keep up the hiking everywhere ;)

Lots of love xxx Charlotte & Joe 

Foto’s

3 Reacties

  1. Mamsie:
    11 februari 2017
    Mooi verhaal weer! En mooie foto's....
    Dankzij ft af en toe als de wifi wil lukken, weet ik ook ongeveer waar de foto's genomen zijn, dat is heel leuk.
    Veel plezier weer verder, veel liefs en dikke xxxx hvjullie
  2. Anja:
    12 februari 2017
    Hallo lieve fam
    Wat een heerlijke verhalen weer . Ook genet ik erg van jullie filempjes . Bedank voor het delen van jullie reis . Nog heel veel plezier en geluk kus
  3. Robert van Kuijk:
    13 februari 2017
    Hoi Luitjes,
    Altijd leuk om jullie reisbelevenissen te lezen, maar in Paraguay gaan ze mij niet zien als ze geen wijn hebben :-)
    Veel plezier